Het plaatsje Grand Gulf werd in de 18e eeuw gesticht door Franse immigranten, dicht bij een grote bocht van de Mississippi River. Tijdens de hoogtijdagen van de katoenteelt werd een spoorlijn aangelegd, het katoen werd via het spoor naar Grand Gulf vervoerd en van daaruit overgeladen op rivierboten en geëxporteerd naar de noordelijke staten. Het plaatsje groeide flink, op gegeven moment woonden er ongeveer duizend mensen. Grand Gulf maakte toen zelfs kans de hoofdstad van de staat Mississippi te worden. Helaas maakten een aantal flinke tegenslagen een einde aan dit perspectief: in 1843 werd de bevolking getroffen door een gele koorts-epidemie, tien jaar later raasde er een tornado over het plaatsje, en bovendien werden veel gebouwen weggespoeld doordat de koers van de Mississippi wijzigde. Toen de Amerikaanse Burgeroorlog begon, in 1861, telde Grand Gulf nog maar 158 inwoners.

Tijdens de oorlog plaatste het leger van de Geconfedereerden zware artillerie-wapens in de omgeving van Grand Gulf. De twee voornaamste batterijen stonden bekend onder de namen Fort Coburn en Fort Wade. De soldaten van de Unie hadden zwaar bewapende oorlogsschepen tot hun beschikking, op 29 april 1863 vielen zij Grand Gulf aan vanaf de Mississippi River. Dit leidde tot een heftige strijd waarbij de zuidelijke batterijen zwaar beschadigd raakten, maar ondanks dat werd deze slag door de Geconfedereerden gewonnen. Een tweede aanval, vanaf land, dwong hen uiteindelijk toch tot evacuatie. Daarmee had het zuidelijke leger een belangrijke positie veroverd vanwaar ze verder konden doorstoten naar de plaats Vicksburg. Toen de oorlog tot een einde kwam was er vrijwel niets meer over van Grand Gulf, de weinige gebouwen die de beide veldslagen hadden overleefd werden door de soldaten van de Unie in brand gestoken.