Ongeveer 35 mijl ten oosten van de stad Flagstaff, Arizona, bevindt zich een gigantische krater midden in een verder overwegend vlak landschap. Deze krater is 50.000 jaar geleden ontstaan, toen de Canyon Diablo Meteoriet de atmosfeer van de aarde binnenkwam en hier is ingeslagen. De meteoriet had waarschijnlijk een diameter van ongeveer 50 meter, en een gewicht van zo’n 300.000 ton. Men schat dat de inslagsnelheid 18 kilometer per seconde was. De krater is 173 meter diep, en heeft een diameter van 1200 meter. De kraterrand steekt ongeveer 30 meter boven de omringende vlakte uit.
Ten tijde van de inslag leefden er geen mensen in dit gebied, het landschap bestond voornamelijk uit open grasland. De inslag moet een aardbeving van ten minste 5.5 op de schaal van Richter hebben veroorzaakt, en een gigantische schokgolf die alles in de wijde omgeving heeft vernietigd. Toch is het lange-termijn effect op het klimaat waarschijnlijk niet heel groot geweest.
Lange tijd was er niet veel wetenschappelijke kennis omtrent het effect van meteorietinslagen bekend. Men nam dan ook aan dat de krater het gevolg was van vulkanische activiteit, op zich was dit een aannemelijke hypothese omdat hier in de prehistorie diverse vulkanen voorkwamen. De eerste wetenschapper die serieus onderzoek deed naar het ontstaan van de krater was de geoloog Grove Karl Gilbert; in 1891 kwam hij tot de conclusie dat – ondanks de aanwezigheid van kleine nikkel- en ijzerhoudende meteoriet-brokstukken in de omgeving – de krater niet het gevolg van een meteoriet-inslag kon zijn.
Mijnbouwingenieur Daniel Moreau Barringer betwijfelde of Gilbert wel de juiste conclusie had getrokken; hij was de eerste die openlijk verklaarde dat de krater door een meteorietinslag was ontstaan. In 1903 kocht hij de krater en de omliggende grond op, gedreven door zowel wetenschappelijke als financiële motieven. Hij was er namelijk van overtuigd dat hij onder het aardoppervlak grote hoeveelheden nikkel- en ijzerhoudende brokstukken zou kunnen vinden, de verkoop daarvan zou hem zeer veel geld hebben opgeleverd. Gedurende 27 jaren heeft hij de bodem onderzocht, hij heeft daarbij boringen tot een diepte van 419 meter laten uitvoeren. Er zijn veel minder brokstukken gevonden dan Barringer vooraf had verwacht; inmiddels is bekend dat het grootste deel van de meteoriet op het moment van de inslag is verdampt.
Pas in de jaren ’50 en ’60 van de vorige eeuw kreeg de theorie van Barringer steun, met name van de wetenschapper Eugene M. Shoemaker die ontdekte dat de mineralen die in en rondom Meteor Crater voorkomen onomstotelijk wijzen op een inslag van een voorwerp van buiten de aarde. Hoewel de officiële naam Canyon Diablo Crater is, gebruiken de meeste wetenschappers nu als eerbetoon de naam Barringer Crater. |