In het rotslandschap van zuidwest Amerika komen veel ravijnen voor, en een bijzondere vorm daarvan is de slot canyon. Het woord ‘slot’ betekent ‘smalle gleuf’; een slot canyon is een kloof met hoge verticale wanden, die erg dicht bij elkaar staan. De meeste slot canyons zijn gevormd in droge gebieden, waar incidenteel heftige overstromingen plaatsvinden. Tijdens dergelijk natuurgeweld schuurt het water met steen en ander puin door de zachtere rotslagen heen, waardoor de smalle kloven ontstaan.
 In Grand Staircase Escalante National Monument ligt de korte maar wel bijzonder mooie Zebra Canyon. De canyon ligt in het verlengde van een droogstaande rivierbedding: de brede en zanderige Harris Wash. Naarmate je dichter bij Zebra Canyon komt wordt die wash steeds smaller, en de rotswanden worden hoger. Je loopt zo vanzelf vanuit Harris Wash de canyon in.
In het smalle gedeelte van Harris Wash, net voordat je Zebra Canyon ingaat, blijft soms zeer veel water staan: het kan gebeuren dat je tot aan je middel door water of modder moet waden om de ingang te kunnen bereiken. Op andere momenten is het er helemaal droog, en loop je over het losse zand de canyon in. Je kan vooraf bij het BLM-kantoor in Escalante naar de actuele toestand informeren, helaas is men daarvan echter niet continu op de hoogte.
 Direct nadat je Zebra Canyon bent ingegaan, bereik je een extreem smal gedeelte. De wanden komen hier aan de onderzijde zo dicht bij elkaar dat je er je voeten niet neer kunt zetten. Toen wij de canyon in april 2009 bezochten, lag er een grote tak tussen de rotswanden ingeklemd. Wij konden onze voeten op deze tak neerzetten, waardoor het aanzienlijk eenvoudiger werd om dit smalle gedeelte door te komen. Als er geen tak onderin ligt zal je met je rug tegen de ene wand, en met je voeten tegen de andere wand, zijdelings door het smalle gedeelte moeten schuifelen.
Kort voorbij het extreem smalle deel zit er een knik in de canyon, de wanden buigen hier naar rechts en de bodem ligt wat hoger. Je moet hier een klein stukje omhoog klimmen, dat is heel eenvoudig. Je komt nu in het mooiste en bijzonder fotogenieke deel van de canyon, met de prachtige golvende wanden die over de volle lengte bijzonder mooi zijn gestreept. Het is hier direct duidelijk waaraan de canyon haar naam te danken heeft! In de wanden zie je veel kleine ronde stenen die door erosie zijn blootgelegd, dat zijn de zogenaamde Moqui Marbles. Aan de onderzijde is de canyon hier heel erg smal, je kan vrijwel nergens meer dan een voet tegelijkertijd tussen de wanden in plaatsen.
Na ongeveer 90 meter kan je niet meer verder lopen vanwege een ruim 3 meter hoge versperring. Alleen goede klimmers zullen in staat zijn om daar bovenop te geraken; van bovenaf kan je het volgende deel van Zebra Canyon zien. Dit gedeelte is minder indrukwekkend, en bovendien ook veel moeilijker begaanbaar. Zonder technische hulpmiddelen kan je hier niet verder komen.
Het is vanwege de grote contrasten erg moeilijk om de canyon te fotograferen als het zonlicht rechtstreeks naar binnen valt, één wand wordt dan namelijk fel wordt verlicht terwijl de andere wand vol in de schaduw ligt. In verband hiermee is de vroege ochtend de beste tijd voor fotografie.
Waarschuwing
Kijk ook op onze pagina "Ga niet onvoorbereid naar eenzame gebieden !" |
