 Ongeveer 180 miljoen jaar geleden was een groot deel van het gebied dat nu de staat Utah is, bedolven onder een dikke laag zand. Door het enorme gewicht werden de onderste lagen samengedrukt; de rotslagen die hierdoor werden gevormd worden nu Navajo Sandstone genoemd. Navajo Sandstone is heel licht van kleur, je ziet vooral witte en oranje tinten. Water, vorst en wind hebben in de rotslagen talrijke canyons uitgeslepen; een van die canyons is nu bekend als Snow Canyon State Park. Tot twee keer toe is, nadat in de nabije omgeving een uitbarsting plaatsvond, lava door deze canyon gestroomd; de eerste keer is 2,5 miljoen jaar geleden, de tweede keer gebeurde dat – in geologisch opzicht nog zeer recent – ongeveer 10.000 jaar geleden. Je treft in het park dan ook op diverse plaatsen hele donkere basaltlagen aan. Dankzij de prachtige combinatie van de verschillend gekleurde rotslagen is Snow Canyon een heel fotogeniek park.
De naam van het park heeft niet, zoals soms wordt gedacht, met sneeuw te maken. Het park is vernoemd naar de 19e eeuwse pioniers Lorenzo en Erastus Snow.
Het park is 30 km² groot en heeft twee toegangen, een in het noorden en een in het zuiden. De parkweg die beide toegangen met elkaar verbindt, is 7 mijl lang. De maximum snelheid op de parkweg is 15 mijl per uur.
Er zijn 12 wandelpaden aangelegd, in lengte variërend van een halve mijl (800 meter) tot 8 mijl (13 kilometer). De meeste trails zijn zeer eenvoudig, maar enkele van de middellange trails zijn vanwege steile hellingen en diep zand aanmerkelijk lastiger. Op het moment dat je het park binnenrijdt krijg je een folder uitgereikt waarin de diverse trails kort staan beschreven. |
